ಮುದ್ದುಕಂದಾ,
ಅಮ್ಮಾ ಎನಬಾರದೇ..
ನೀನೊಮ್ಮೆ ಅಮ್ಮಾ ಎನಬಾರದೇ?
ಅವನ್ಯಾರು
ಜವರಾಯ, ಕದ್ದೊಯ್ಯಲು
ನಿನ್ನ ಜೀವ
ಅವನಿಗೇನಿತ್ತು.
ನಿನ್ನ ಮೇಲೆ ಹಗೆ.
ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣ ಕಾಡಿದ್ದೆ,
ನಿನ್ನ ತುಂಟಾಟದಿಂದ
ನೀನಲ್ಲವೇ ನನ್ನ ಜೀವ.
ನಾ ಬಾಳಲಿ ಹೇಗೆ.
ನವಮಾಸಗಳಲಿ
ನಿನ್ನನು ನೆನೆನೆನೆದು
ಖುಷಿಪಡುತ್ತಿದ್ದ ಸಮಯ,
ಸ್ವರ್ಗದ
ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದಂತಿತ್ತು
ಈ ಭುವಿಗೆ ನಿನ್ನ
ನಾ ಕರೆತಂದ ಸಮಯ.
ಮರೆತಿದ್ದೆ
ನನ್ನೆಲ್ಲ ನೋವನ್ನು,
ಕಂಡಾಗ ನಿನ್ನ ಮೊಗವು
ಈ ಮನಸು
ನಂದನವನವಾಗಿತ್ತು
ಕಣ್ತುಂಬಿಕೊಂಡಾಗ ನಿನ್ನ ನಗುವು
ಹಾಳುಬದುಕೇ
ಬೇಡ.. ಕಂದಾ ನನಗೆ.
ಇರಲಾರೆ ನಾ.. ನಿನ್ನ ಬಿಟ್ಟು
ಕಂದಾ..
ನನ್ನ ಮುದ್ದುಕಂದಾ
ಅಮ್ಮಾ ಎನಬಾರದೇ
ನೀನೊಮ್ಮೆ ಅಮ್ಮಾಎನಬಾರದೇ..?
all the BEST my DR anna
ReplyDeletenimma prithiya
Nandi j. hoovinahole
Edu skathagi bardidira its realy nice
ReplyDeletenimagondu nanna kadehinda all the best in your life
ReplyDeletethanks... Nandi.. and Ibrahim patel...
ReplyDeleteಮುಗ್ದ ಮಗುವಿನ ನಗುವನ್ನು ಕಸಿದುಕೊಂಡಿರುವ ಓ ಜವರಾಯನೆ ನಿನಗೆ ಕರುಣೆ ಇಲ್ಲವೇ?????????????
ReplyDeleteಮಮತೆಯಾ ಕುಡಿಯ ಕಳೆದುಕೊಂಡ ತಾಯಿಯ ಭಾವಗಳು ಕಣ್ಣಂಚಲ್ಲಿ ನೀರು ಹನಿಸುತ್ತದೆ ನಿಮ್ಮ ಭಾವುಕ ಮನಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ವಂದನೆಗಳು
Namasthe sir, hegiddera........ nim hosa kavana sanchike Kan-Hani thumbe chanagidhe...........
ReplyDeleteಮನದಾಳಕ್ಕಿಳಿವ೦ತೆ ಚಿತ್ರಿಸಿದ್ದಿರಾ... ಮಗುವನ್ನ ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಮಾತೆಯ ಮನದ ಮಾತಾ!
ReplyDeletethns... sathish..
ReplyDeleteand
thnxk.. sudha..
thnx.. seetharam sir..
ReplyDeleteಕಂದನಗಲುವಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮನ ಎದೆಯಾಳದೊಳಗೆ ತೂರಿ ಕರುಳುಕರಗಿಸುವ ಹಾಗೆ ಭಾವಬಿಂಬ. ಪದಗಳಿಲ್ಲ ನನ್ನ ಮನದಲ್ಲಿ!
ReplyDeleteಪುತ್ರಶೋಕಂ ನಿರಂತರಂ... ಕಂದನನ್ನ ಕಳೆದುಕೊಂಡ ತಾಯಿಯ ಕರುಳಿನ ಸಂಕಟ... ಮನಸ್ಸನ್ನು ತೋಯ್ದು.. ಮೂಕವಾಗಿಸಿತು.
ReplyDeleteಮನಸ್ಸಿಗೆ ಏನೋ ವೇದನೆ ಅನಿಸುತ್ತದೆ ತಾಯಿಯ ನೋವನ್ನು ಕಂಡಾಗ.ತುಂಬ ಚನ್ನಾಗಿ ಬರೆದಿದ್ದೀರಿ . ಮಕ್ಕಳ ಅಗಲಿಕೆಯನ್ನು ಯಾವ ತಾಯಿಯು ಸಹಿಸಲಾರಳು.
ReplyDeleteಮೊಮ್ಮಕ್ಕಳಲಿ ಮಗನ ಮುಖ ಕಂಡು ನಗುವ ಅಳುವ ಅಮ್ಮನ ಆ ಮಿಶ್ರ ಭಾವ ನೆನಪಿಸಿದಿರಿ. ಹಿರಿಯರೊಬ್ಬರು ಹೇಳಿದ ಹಾಗೆ ನಮಗಿಂತ ಕಿರಿಯವರು ಸರಣಿ ಮುರಿದು ಏಕೆ ಮುಂದೆ ಹೋಗುತ್ತಾರೋ....
ReplyDeleteನವಮಾಸಗಳಲಿ
ReplyDeleteನಿನ್ನನು ನೆನೆನೆನೆದು
ಖುಷಿಪಡುತ್ತಿದ್ದ ಸಮಯ,
ಸ್ವರ್ಗದ
ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದಂತಿತ್ತು
ಈ ಭುವಿಗೆ ನಿನ್ನ
ನಾ ಕರೆತಂದ ಸಮಯ.
.............. ಮುದ್ದು ಮನೋಹರವಾದ ಭಾವ ಮಿಡಿವ ಸಾಲುಗಳು.ಇಷ್ಟವಾಯಿತು.
ನವಿರಾದ ಅಮ್ಮನ ಮಮತೆಯ ಭಾವಗಳನ್ನು ಮನಮುಟ್ಟುವಂತೆ ಕವಿತೆಯಾಗಿಸಿದ್ದೀರಿ ರಾಘವೇಂದ್ರರವರೆ.. ಮಗುವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಪರಿತಪಿಸುವ ತಾಯಿ, ತನ್ನ ಮಗುವನ್ನು ಕಾಣದೆ ಪರದಾಡುವ ಪರಿಪಾಟಲುಗಳೇ ಮನಕಲಕುವ ಕವಿತೆಯಾಗಿ ಮೂಡಿ ನಿಂತಿದೆ.. ಭೇಷ್, ಆಕೆಯ ಮನದ ದುಗುಡವನ್ನು ಹೆಕ್ಕಿ ಕವಿತೆಯಲ್ಲಿಳಿಸಿದ್ದೀರಿ, ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟಪಟ್ಟೆ.. ಹೀಗೇ ಮುಂದುವರೆಯಲಿ ನಿಮ್ಮ ಕವನ ಯಾನ..
ReplyDeleteನಮ್ಮ ಹೆಜ್ಜೆಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತೊಂದು ಭಾವವನ್ನು ಮೂಡಿಸಿಕೊಂಡು ಕವಿತೆ ಬರೆಯುವುದು ಕಷ್ಟ. ಅಮ್ಮನ ಮನದಾಳದ ಸುಂದರ ಅನುಭೂತಿಯನ್ನು ಹೆಕ್ಕಿದ್ದು ಖುಷಿಯಾಯಿತು. ನಮ್ಮಮ್ಮ ನನಗೆ ಹೇಳಿದಂತಿದೆ. ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ... ಹೀಗೆ ದಿನಕ್ಕೊಂದು ಕವಿತೆ ನಮ್ಮೊಡನೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಿ. ಓದಿ ಮನಸ್ಸು ಹಗುರ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ....
ReplyDeleteನೀವು ಹೇಳಿದ ಹಾಗೆ ಮತ್ತೊಬ್ಬರ ಭಾವವನ್ನು ಅರಿತು ಬರೆಯುವುದು ಕಷ್ಟ. ಆದರೂ ಚಿಕ್ಕ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ. ನಿಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಪ್ರೀತಿಗೆ ನಾನು ಚಿರಋಣಿ. ಖಂಡಿತ ಇನ್ನೂ ಒಳ್ಳೆಯ ಕವಿತೆ ಬರೆಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತೇನೆ. Mohan V Kollegal
ReplyDeleteಮಗುವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಅಮ್ಮನ ನೋವು ಯಾರಿಗೂ ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.. ಅಲ್ಲವೇ. ? Pushparaj Chauta
ReplyDeleteಅಮ್ಮನ ವೇದನೆ ಬಣ್ಣಿಸಲು ಪದಗಳು ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ.. ಅಲ್ಲವೇ.. ?? Ashoka BA ji
ReplyDeleteಧನ್ಯವಾದಗಳು Mamatha Keelar ಮೇಡಂ
ReplyDeleteಎಲ್ಲವೂ ದೈವ ಲೀಲೆ. ಏನು ಮಾಡೋದು Nataraju Seegekote Mariyappa
ReplyDeleteಧನ್ಯವಾದಗಳು Banavasi Somashekhar
ReplyDeleteನವಮಾಸಗಳಲಿ
ReplyDeleteನಿನ್ನನು ನೆನೆನೆನೆದು
ಖುಷಿಪಡುತ್ತಿದ್ದ ಸಮಯ,
ಸ್ವರ್ಗದ
ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದಂತಿತ್ತು
ಈ ಭುವಿಗೆ ನಿನ್ನ
ನಾ ಕರೆತಂದ ಸಮಯ.
ಮನ ಮುಟ್ಟುವಾ ಭಾವನೆ ಗೆಳೆಯ !!!
ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ಕವಿತೆ ~!
ಸೂಪರಾಗಿದೆ....
ReplyDeleteಧನ್ಯವಾದಗಳು Govindaraju Mysore & Prakash Srinivas
ReplyDeleteಪರರ ಮನವ ಹೊಕ್ಕು
ReplyDeleteಅವರ ನೋವು
ತನ್ನದೆಂಬುವಂತೆ
ಕನಲಿ, ಕಣ್ಣೀರಿಟ್ಟು
ಭಾವಗಳ ಬರೆದು
ನಮ್ಮ ಕಣ್ಣಲ್ಲೂ
ನೀರಹನಿ ಜಿನುಗುಂತೆ
ಮಾಡಿದ , ರಾಘಣ್ಣ
ನಿನಗೆ ನಮೋ ನಮಃ
ಒಂದೇ ದಿನ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಮುಗಿಸಿಬಿಡ ಬೇಡ ಮರಿ, ನಾಳೆಗೂ ಒಂದಿಷ್ಟು ಉಳಿಸು
ಹ್ಹ ಹ್ಹ ಹ್ಹಾ ಹಾಗೇನಿಲ್ಲ. ಒಂದೇ ದಿನ ಎಲ್ಲ ಮುಗಿಸಿದರೆ ಹೇಗೆ ಅಲ್ಲವೇ.. ಆಗಾಗ ಮುಂದುವರೆಸೋದು. Tirumalai Ravi sir..
ReplyDeleteನಿಮ್ಮ ಸಾಲುಗಳ ಅರ್ಥಪೂರ್ಣವಾಗಿದೆ...
ReplyDeleteಸಾಲುಗಳಲ್ಲಿನ ಆ ನಿಷ್ಕಲ್ಮಶ ಅನುರಾಗದ ಅನುಭೂತಿ ಮಧುರವಾಗಿ ಮೂಡಿಬಂದಿದೆ. ವಂದನೆಗಳು...